21-25 กุมภาพันธ์ 2544
วันพุธที่ 21 กุมภาพันธ์ (1/5) เราออกเดินทางออกจากกรุงเทพฯประมาณสองทุ่ม โดยรถตู้ปรับอากาศ No.2 (ของคุณเล็ก) มีพวกเรา 6 คน พี่สุรางค์ พี่พิกุล พี่อมรา พี่ใหญ่ จอย และ ชมพู ไกด์จากแคมปิ้งไซค์ 2 คน คุณแป๋ง คุณอู๊ด (ไกด์ขาประจำแก๊งค์ทัวร์) และคุณมัตเป็นสารถี มีการแนะนำตัวและแจกขนมเอแคร์ แยมโรล (เหมือนเดิม) คนละ 1 กล่อง คุยกันถึงโปรแกรมที่จะไปจนสมครวแก่เวลา...เราก็หลับ ยกเว้นคุณมัต(หลับไม่ได้) มีการจอดพักรถแวะปั๊มเราได้ยืดเส้นยืดสายและเข้านห้องน้ำ
วันพฤหัสบดีที่ 22 กุมภาพันธ์ (2/5) ประมาณตีสี่ถึงจังหวัดน่าน และปั๊ม ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงถึง อ.ป๊ว ระยะทาง 59 กิโลเมตร พี่สุรางค์ พี่พิกุล พี่ใหญ่ และไกด์ไปเดินตลาดที่เหลือหลับ(อย่างมีความสุข) อยู่บนรถ..แล้วเราเดินทางต่อไปที่โรงแรมป่าป๊วภูคาถึงประมาณตีห้า...ได้ล้างหน้าแปรงฟันกันหน้าตาสดใส พร้อมที่จะเดินทางต่อ ระหว่างรออาหารเช้าก็ออกสำรวจบริเวณใกล้เคียง สูดอากาศบริสุทธิ์...วิวสวย ไม่บอกก็คงจะรู้ว่าต้องถ่ายรูป....เรามาทานอาหารเช้ากันก่อน มีกาแฟ ขนมปัง ข้าวต้มหมู ไข่ลวก อากาศเช้านี้สดชื่นไม่เย็นเกินไป
เวลาแปดโมงสิบห้าเราเคลื่อนย้ายออกจากโรงแรมขึ้นรถไปเคารพเจ้าพ่อหลวงดอยภู คาที่ศาล ได้ยินว่ามี ทส.เจ้าหัวโต(อะไรก็ไม่รู้)เฝ้าอยู่ด้วย จากนั้นเราเดินประมาณ 800 เมตรไปที่น้ำตกศิลาเพชร...เดินสบายๆ ส่วนใหญ่จะเป็นหินสลิบซับซ้อน มีน้ำน้อย ฟ้าไม่สวย เราอยู่ถ่ายรูปกันสักพักก็เดินกลับมาที่รถเวลาเก้าโมงสามสิบห้าแล้วเดินทางต่อไป
น้ำตกศิลาเพชร
11.00 น. และศูนย์บริการการท่องเที่ยว นั่งกินลมชมวิวสักพักหนี่ง ก็เดินทางไปและที่ป้อมหน้าอุทยานแห่งชาติดอยภูคา ประทับตราใน passport
อุทยานแห่งชาติดอยภูคา
ต้นชมพูภูคา..ดอกสีชมพูๆ ส้มๆ เป็นช่อ เต็มต้น
ระหว่างทางเราก็ปิดถนนถ่ายรูปดอกเสี้ยวและดอกหญ้า
วันศุกร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ (3/5) เราตื่นนอนกตั้งแต่ตีห้า เตรียมพร้อมเช่นทุกวันเก็บสัมภาระขึ้นรถ เจ็ดโมงเช้าออกไปทานข้าวต้มเครื่อง และกาแฟ
แปดโมงขึ้นรถไปดูดอกเสี้ยวขาวหรือชงโคป่าเดินไประยะทาง 800 เมตร ได้เห็นแล้วไม่ผิดหวัง สีขาวสะพรั่งทั่งหุบเขาสวยประทับใจจริงๆ ถ่ายรูปกันจนพอใจเดินทางกลับ
ดอกเสี้ยวขาวหรือชงโคป่า
เก้าโมงสามสิบออกรถเดินทางต่อคุยกันบ้าง หลับบ้าง จนสิบโมงสี่สิบห้าเข้าหมู่บ้านทอผ้า แลวะซื้อผ้าที่ร้านจันทร์สมการทอ ได้ผ้าสวยถูกใจกันคนละชิ้นสองชิ้น จากนั้นเราก็ไปวัดหนองบัว ต.ป่าคา อ.ท่าวังผา ชมภาพจิตรกรรมฝาผนังที่เขียนโดยชาวไทลี้อ สร้างในสมัยรัชกาลที่ 5 สิบเอ็ดโมงสามสิบห้าออกจากวันดหนองบัว บ่ายโมงครึ่งแวะทานอาหารกลางวันที่ร้านเรื่อนแก้ว เป็นร้านที่ หนังสือ อสท แนะนำ จากร้านอาหารเราตรงไปร้านจางตระกูล เป็นร้านผ้าที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดน่าน เราซื้อกันหลายชิ้น...จนไกด์เริ่มง่วง...และเริ่มเตือนให้ขี้นรถ
บ่ายสามโมงครึ่ง...ไกด์จันอับนำชมพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติของจังหวัดน่าน ชมศิลปวัฒนธรรม ประวัติความเป็นมา และงาช้าดำ
จากนั้นไปวัดภูมินทร์ กราบนมัสการพระประธานจติรพักตร์ ชมภาพฝาผนังกำเนิดของผ้าลายน้ำไหลที่เลื่องลือของ จ.น่าน
พระประธานจตุรพักตร์
สื่โมงครึ่งถึงวัดพระธาตุแช่แห้ง ไกด์พาไปกราบพระบรมสารีริกธาตุ เดินรอบๆองค์พระเจดียฺ์ และถ่ายรูป
วัดพระธาตุแช่แห้ง
ห้าโมงเย็นขึ้นรถมุ่งหน้าสู่อุทยานแห่งชาติแม่จริม รถแล่นไปได้สักพักใหญ่ต้องจอดข้างทางเพราะความร้อนขึ้นสูง พวกเราได้ออกมายืดแข้งยืดขากันริมถนน นานๆรถจะมาสักคัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาพวกเราถ่ายรูปกันต่อ (นั่งถ่าย...รูปกันกลางถนน)
วันเสาร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ (4/5) เราตื่นตีห้าครึ่ง แล้วเดินไปชมวิว...ถ่ายรูป เจ็ดโมงเช้าทานข้าวเช้ากัน ...เมื่ออิ่มกันแล้วก็กลับเข้าที่พักเพื่อที่จะแต่งตัวลงล่องแก่งน้ำว้าตอนล่าง และเก็บสัมภาระทั้งหมดไว้ในรถเพื่อย้ายที่นอนอีกคืน
เราได้ลงเล่นน้ำกันในสายธารน้ำที่ไหลเย็น...เป็นที่ชื่นใจแก่งกว้าง ริมฝั่งน้ำตื่นไกลออกไปเป็นล่องน้ำลึก หลังจากที่แต่งตัวเสร็จและเก็บสัมภาระขึ้นรถแล่ว...เดินทางไปบ้านนาน้อยเพื่อไปอุทยานแห่งชาติศรีน่าน กว่าจะถึงก็มีการออกนอกเส้นทาง...เข้าผิดหมู่บ้าน ใช้เวลานานพอสมครวกว่าจะหาทางออกมา ต้องถามเส้นทางจากชาวบ้านในตลาด
หนึ่งทุ่มถึงดอยผาชู้ อุทยานแห่งชาติศรีน่าน ในครั้งแรกคิดว่าจะต้องนอนเต็นท์ แต่ได้รับการต้อนรับอย่างดีมีบ้านพักที่แสนสบายจัดไว้ให้ เข้าที่พักและเตรียมตัวทานข้าวเย็นที่ทางอุทยานจัดให้
วันอาทิตย์ที่ 25 กุมภาพันธ์ (5/5) ตื่นตีห้าอีกแล้ว...เตรียมตัวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นใกล้ที่พัก ฟ้ายังปิดอยู่เช่นเคย มีหมอกมัวๆ ไมเป็นตังที่หวังไว้ เราก็ยังตั้งใจปักหลักที่จะถ่ายรูปกันอย่างมุ่งมั่น ไหนๆก็ตื่นมาแล้ว
แปดโมงครึ่งออกจากอุทยานแห่งชาติศรีน่าน ใช้เวาลาไม่นานถึงบ้านนาน้อย เข้าไปดูเสาดินนาน้อย คล้ายกับเสาดินแพะเมืองผีที่จังหวัดแพ่ร คุณแป๋งสวมวิญญาณมัคคุเทศก์อีกครั้ง อธิบายความเป็นมาในบริเวณนี้ให้ฟัง...ถ่ายรูปกันบ้างไม่นานมากนัก เนื่องจากอากาศร้อนมาก
เสาดินนาน้อย คล้ายกับเสาดินแพะเมืองผี ที่จังหวัดแพ่ร
เจอต้นกัลปพฤกษ์ที่ออกดอกสีชมพูหวานไปทั้งต้น...แวะถ่ายเป็นที่ระลึก
ต้องขอขอบคุณพี่ใหญ่ที่เป็นผู้จัดการมือโปร์ คิด program ต่างๆในคราวนี้ เป็นทริปที่สนุกอีกหนี่งทริป เพราะได้รับรวามสะดวกสบายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นบ้านพักที่สะอาด และโปร์แกรมเที่ยว การล่องแก่ง ลุยเดินป่าขึ้นเขา ลงน้ำเป็นสิ่งที่พวกเราชอบกันทุกคน เพิ่มสีสันให้กับชีวิต ตลอดจนเรื่องอาหารการกินก็ไม่ต้องเป็นกังวลและอร่อยอีกต่างหาก Body guard พี่ไกด์ทั้ง 2 คน ที่มีอัธยาศัยไมตรี ดูแลพวกเราอย่างดี (แม้ว่าพวกเราจะกวน..กวนเล็กน้อย) มีลมหายใจกลับกรุงเทพฯ ได้อย่างปลอดภัย เและพี่ๆน้องๆที่ร่วมเดินทางน่ารักทุกคน
